In 1987 kregen we weer een tweekamp tussen de twee beste schakers van die tijd, dit keer in het Spaanse Sevilla. Dit keer lagen de kaarten anders. Nu was Kasparov wereldkampioen en moest hij verslagen worden. Nog steeds waren de krachten in evenwicht en het bleef tot de allerlaatste partij onduidelijk wie zou winnen. Het werd 12-12 en Kasparov zou vanaf hier lange tijd met overmacht regeren.
In deze gelijk opgaande strijd staat het na 10 partijen 5-5. Samen met journalist Henk Boom bezoek ik een waarzegger met grote reputatie. We nemen de taxi naar het binnenland en komen in een armzalige omgeving in een arm huis. In een achterafkamertje zit een hoogst dunne man met een wit gewaad op ons te wachten. Hij weet niets van schaken, heeft nog nooit gehoord van Karpov of Kasparov. We moesten recente foto’s meenemen. Bij het kaarslicht voelt hij de foto’s, we mogen niets zeggen. Het duurt lang. Dat komt omdat de uitslag niet duidelijk in de sterren staat, zegt de tolk. De waarzegger wijst in eerste instantie naar Karpov. “Dat is de beste” zegt hij. Maar plotseling wijst hij resoluut Kasparov aan: “Nee! Hij! Hij heeft het geluk aan zijn zijde”. De sessie is afgelopen. De waarzegger had het achteraf bezien niet beter kunnen voorspellen. Karpov staat met 12-11 voor en verliest dramatisch de laatste partij. Kasparov blijft op het nippertje wereldkampioen. Dit boek kwam tot stand met medewerking van alle schaakjournalisten van Nederland.
Weer Kasparov-Karpov, dit keer in Sevilla in Spanje 1987. Weer een bloedstollend gevecht.